УТМБ

Во Шамони стигнавме речиси три дена пред стартот на трката. Бевме доста уморни од долгото возење и чекање на граница. Од Македонија на УТМБ бевме пријавени 5 луѓе: јас, Александар Симјаноски, Никола Цицовски, Игор Пирковки и Игор Јовановски, а Мартина Милева беше со нас како подршка. Од Србија ни се приклучи Зоран Прекогачиќ кој беше пријавен на ОЦЦ(Орсие-Шампе-Шамони). Веднаш се пуштивме во прошетка низ градот кој буквално вриеше од луѓе дојдени за трката. Временските услови беа перфектни, а такви се очекуваше да бидат и во текот на трката. Веќе наредниот ден, среда  планиравме да присуствуваме на настан организиран од Компресспорт кој требаше да биде утринско трчање со нивните атлети и на кој се појавија повеќе од 500 луѓе. Тогаш кај мене се јавија и првите проблеми со стомакот(дијареа). Морав брзо да реагирам. Уште истиот ден ја зголемив дозата на јаглен кој почнав да го пијам 10 дена претходно. Дополнително почнав и со пробиотик но немаше позитивен ефект. Тогаш на интернет налетав на некои совети од Фернанда Мациел во кој препорачуваше пробиотик 30 дена пред таква важна трка. Значи веќе беше доцна за пробиотик. Ситуацијата стануваше повеќе од сериозна, немав апетит, многу често одев во тоалет и стравував дали воопшто ќе можам да стартувам на трката. Ниту наредниот ден немаше подобрување, затоа Карас реши да проба во аптека да ми набави антибиотици кои ги даваа само на рецепт, кој го немав. На крај успеа да купи некои таблети по име нифуроксазид. Истиот ден четвркот, излеговме со Пирко на кратко бавно трчање околу 3км и дефинитивно го имав најтешкото трчање во мојот живот. Решив да пробам со сода бикарбона која многу добро ми делуваше во таа ситуација. Во однос на трката бев рамнодушен и единствено што посакував беше само да финиширам па макар и за 46 часа. Наредниот ден беше денот на трката, кога почнав да чувствувам подобрување. Дури и потрчав малку на паркингот зад хостелот да ја испитам ситуацијата.

Спремни!

Пред УТМБ(тренинзи, трки, повреди...)

Бидејќи не сакам да го оптоварувам следниот пост околу УТМБ ќе се обидам на кратко да напишам како се одвиваше периодот од пријавувањето и изборот за до самата трка.

Пријавувањето на УТМБ воопшто не ми паѓаше на памет бидејќи е голем проект за кој треба многу време и тренинзи а и онака ми фалеа бодови но со финишираниот КМТ 2017 110км ги имав потребните 5 бодови кои ми недостасуваа за вкупно 15 од три трки за пријава. Останатите беа 6 бодови од Истра 100 милји во 2016 година и за 4 бодови имав неколку трки како Беласица Скај Ран и Витоша 100. Муабетот за пријава како група од Македонија падна некаде мислам пред почетокот на 2018 и навистина тешко е да се одбие таква прилика. Влeговме како група Игор Јовановски, Игор Пирковски, Александар Симјаноски, Никола Цицоски и јас. Не се ни сомневав дека ќе не изберат бидејќи бевме единствени пријавени од Македонија. Така и бидна и остануваа околу 8 месеци тренинзи и по некоја тренинг трка.

Беласица Скај Ран (07.10.17)

Сите прогнози за тој ден најавуваа многу дожд. Разликата беше периодот во кој најмногу би се случувало тоа. А се случуваше околу 10 часа од стартот на трката кој беше во 6 наутро со старт од с.Смоларе. Одложување или некоја скратена верзија не беше предвидена. Многумина од пријавените не дојдоа, некои и не стартуваа. Затоа би ја вброил во неколкуте  хард кор трки на кои сум бил, како првиот УТМБ со Трајче и второто учество на Персенк заедно со Јовица.